ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ 4

 

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ 4

Προσέχετε να μη φοβηθείτε·

Μας παραγγέλλει Κύριος ο Θεός

«Μελλήσετε δέ ἀκούειν πολέμους καί ἀκοάς πολέμων• ὁρᾶτε μή θροεῖσθε• δεῖ γάρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστί τό τέλος. ἐγερθήσεται γάρ ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, καί ἔσονται λιμοί καί λοιμοί καί σεισμοί κατά τόπους• πάντα δέ ταῦτα ἀρχή ὠδίνων». - Ερμηνεία: Θα ακούσετε δε πολέμους και φήμας περί πολέμων. Προσέχετε να μη φοβηθείτε· διότι είναι ανάγκη όλα να γίνουν, αλλά δεν είναι ακόμη το τέλος. Διότι θα σηκωθεί έθνος εναντίον έθνους και βασίλειον εναντίον βασιλείου και θα γίνουν πείνα και επιδημίαι και σεισμοί κατά διαφόρους τόπους. Όλα δε αυτά είναι η αρχή των πόνων.  (Ματθ. κδ’, 6-8)1 . 

Όταν οι μαθητές του Κυρίου μας ρώτησαν πότε θα έλθει το τέλος, Εκείνος μεταξύ όλων των άλλων Σημείων είπε και τα ανωτέρω. Πριν δηλαδή έλθει η Δευτέρα Παρουσία θα πρέπει οπωσδήποτε να προηγηθούν όλα αυτά που αναφέρονται στο ΚΔ΄ του Ματθαίου και στο ΚΑ΄ του Λουκά και μεταξύ αυτών οι πόλεμοι, οι ακοές πολέμων, οι πείνες, οι αρρώστιες, οι επιδημίες, οι σεισμοί, οι καταποντισμοί, οι πυρκαγιές, οι τυφώνες, οι πλημμύρες, τα τσουνάμια, οι θεομηνίες και όλα τα άλλα δεινά.

Ζούμε σε αποκαλυπτικούς και έσχατους χρόνους. Βέβαια, όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει,  τα έσχατα είναι παρόντα και ερχόμενα. Δηλαδή τα έσχατα του σύμπαντος κόσμου ερχόμενα, ενώ τα έσχατα του κάθε ανθρώπου παρόντα.

Τα γεγονότα που συμβαίνουν, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και σε εγχώριο, δείχνουν πως έχουμε μπει στα χρόνια της εκπλήρωσης των προφητειών, που αναφέρονται για τα έσχατα χρόνια του κόσμου και για τη Δευτέρα ένδοξη Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και όπου κανείς δεν γνωρίζει πότε ακριβώς θα συντελεστεί. Ήδη πολλά από αυτά τα γεγονότα έχουμε ήδη αρχίσει να τα ζούμε και να τα  αντιλαμβανόμαστε αφού τους δίνουμε διαφορετική βαρύτητα από τη συνηθισμένη. Αντιλαμβανόμαστε όμως, αν όχι όλοι, αρκετοί και για γεγονότα που πρόκειται να συμβούν στο εγγύς μέλλον. Όλα  αυτά μας υποχρεώνουν άμεσα να γυρίσουμε την πλάτη μας στις λογής-λογής αμαρτίες μας και να απομακρυνθούμε τάχιστα από αυτές και να πλησιάσουμε το Ιησού Χριστό μας με τη βοήθεια της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας Του, όπου Αυτός είναι η Κεφαλή και ο κλήρος με τον λαό το Σώμα Του.

Θα χαθεί όμως ο καθένας μας, λαϊκός ή κληρικός, αν υιοθετήσει το νεοποχίτικο και σατανικό συγκριτισμό προκειμένου να εξάγει τάχα ασφαλή συμπεράσματα. Επίσης θα οδηγηθούμε σε οδό απώλειας αν το αμαρτωλό τυχόν παράδειγμα Ιεραρχών και Ιερωμένων μας σβήσει την Αλήθεια πως η Εκκλησία μας είναι η Σωτηρία μας και η οποία θα εκδιωχθεί από τον Αντίχριστο αλλά θα εξέλθει Νικητής, αφού αυτός ο υιός της ανομίας και της απώλειας θα εκμηδενιστεί τάχιστα από τον Υιό και Λίγο του Θεού του Ζώντος, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ας μη φοβόμαστε διότι όλα αυτά πρέπει να γίνουν, όπως μας λέγει ο Κύριος. Ας βαδίσουμε με αγάπη και σύνεση ως Έθνος βαπτισμένο εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος· αδιαλείπτως λέγοντες: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς». 

Ζούμε σε αποκαλυπτικούς και έσχατους χρόνους. Όμως ο Θεός που δημιούργησε από αγάπη τον άνθρωπο δεν τον άφησε στην τύχη του αλλά στη γενικότερη πρόνοιά Του. Μας αποκάλυψε όλα τα γεγονότα που θα γίνουν στο μέλλον και αφορούν τη σωτηρία της ψυχής μας. 

Ο Θεός Πατέρας μίλησε και μας αποκάλυψε τα μελλούμενα δια του Υιού Του, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, των Αγίων Αποστόλων και δια των Αγίων Του Προφητών. 

Πολλές προφητείες εκπληρώθηκαν κατά γράμμα διότι έφθασε ο καιρός τους και υπολείπονται λίγες ακόμη που και αυτές θα εκπληρωθούν κατά γράμμα όταν φθάσει ο καιρός τους.

Οι προφητείες μας δίνονται για να πάψουμε να είμαστε χλιαροί με την Πίστη μας, να γίνουμε θερμοί και να δώσουμε τη δέουσα προσοχή ώστε όταν έρθουν τα δύσκολα γεγονότα να μη βρεθούμε αδύναμοι ψυχικά και ηθικά. Να μπορέσουμε δηλαδή να σταθούμε εκεί που πρέπει και να αντισταθούμε αγωνιζόμενοι ως πιστοί «άχρι θανάτου» στον Κύριό μας.

Οι πόλεμοι που προφητεύονται και μας έχουν προειπωθεί με προφητείες είναι ζήτημα της Γεωπολιτικής και Γεωστρατηγικής των ανθρώπων, που όπως όλα στηρίζονται στην Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος, στην ίδια Αρχή στηρίζονται και αυτά. Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε ως άνθρωποι να διακρίνουμε την ουσιαστική και πραγματική Αιτία που γίνονται όλα αυτά και τα οποία τα αντιλαμβανόμαστε ως αποτελέσματα. Βέβαια ο προφητικός λόγος που πηγάζει από τον Ένα αληθινό Αγιοτριαδικό Θεό, δεν περιορίζεται μόνο στους φονικούς πολέμους των πτωτικών ανθρώπων, αλλά επεκτείνεται παντού. Μας προειδοποιεί για καταστροφές, πανδημίες, πείνες και άλλα. Αυτό γίνεται γιατί όπως είπαμε το ανθρώπινο γένος εντάσσεται στη γενικότερη θεία Πρόνοια.   

1. Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ. Τὸ πρωτότυπον κείμενον μὲ νεοελληνικήν μετάφρασιν. ΕΚΔΟΣΙΣ Γ΄  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ.

ΤΟ ΜΟΝΟΣΕΛΙΔΟ Φύλλο 9

 

ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΟΣ

Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΆΡΑ Η θαυματουργός

Προστάτης του πυροβολικού

Προστασία από Βασκανία

Ευημερία

Γεννήθηκε το 300μΧ όταν,ο Έλληνας πατέρας της Διόσκουρος ήταν τοπαρχης στην περιοχή της Ηλιουπόλεως

 του Ρωμαϊκού κράτους και φυσικά ειδωλολάτρης.

  Μικρή η Αγία ήταν πολύ όμορφη και ο ειδωλολάτρης πατέρας τής την έκλεισε σε ένα πύργο για να την "προστατέψει"

από όλους τους κινδύνους και της παρείχε όλα τα αγαθά.

  Η μικρή Βαρβάρα όμως διδάχτηκε τον Χριστιανισμό από μια ευσεβή  Χριστιανή που ήταν στην υπηρεσία τής.

Ο πατέρας της Διόσκουρος φεύγοντας έδωσε εντολή να γίνει ένα λουτρό στον πύργο και να ανοιχτούν μόνο δύο παράθυρα.

Η ίδια όμως έδωσε εντολή να ανοίξουν και ένα τρίτο ώστε να το αποδώσει στον Τριαδικό Θεό.

Γυρίζοντας από το ταξίδι ο πατέρας της είδε το τρίτο παράθυρο και εξοργίστηκε.

Ακόμη περισσότερο όμως όταν η  μικρή Βαρβάρα του είπε ότι είναι Χριστιανή και όχι ειδωλολατρισα και έκανε το σημείο του Σταυρού μπροστά του.

  Στο θυμό του επάνω ο πατέρας της προσπάθησε να την αποκεφαλίσει.

Όμως η Αγία διέφυγε και πήγε σε ένα βουνό, όπου εκεί κρύφτηκε σε ένα βράχο που άνοιξε θαυματουργικά μπροστά τής.

Ένα βοσκός που είδε το θαύμα, ειδοποίησε τον πατέρας της,ο οποίος την οδήγησε στον

 Επαρχο της περιοχής Μαρκιανό.

Η Αγία  για άλλη μια φορά ομολόγησε την πίστη τής στον Τριαδικό Θεό και περιγελούσε τα είδωλα.

Ο έπαρχος θαυμάζοντας την ομορφιά της , προσπάθησε να την μεταπείσει.

Μάταια όμως και άρχισε τα βασανιστήρια.

Όπως ήταν φυσικό, η διακήρυξη αυτή της πίστεως εκ μέρους της αγίας Βαρβάρας εξόργισε τον φαινομενικά φιλάνθρωπο ως εκείνη τη στιγμή Μαρκιανό. Ο οποίος, αποβάλλοντας το προσωπείο της επιείκειας, πρόσταξε να τη δέσουν και να τη μαστιγώσουν αλύπητα με βούνευρα. Για να επιτείνει μάλιστα τους πόνους στο καταπληγωμένο σώμα της, διέταξε να τρίβουν τις πληγές με χοντρά τρίχινα υφάσματα. Κι ενώ ανελέητα και απάνθρωπα βασανιζόταν η καλλιπάρθενη Μάρτυς, το αίμα που ανέβλυζε από το καταπληγωμένο σώμα της «πορφύρωσε όλο το έδαφος κάτω και γύρω απ’ αυτό». Ο ηγεμόνας Μαρκιανός δεν αρκέστηκε στην απάνθρωπη μαστίγωσή της. Ήθελε να σκεφτεί και άλλου είδους βασανισμούς, στους οποίους θα την υπέβαλε. Γι’ αυτό την έκλεισε και πάλι στη φυλακή.

Η εμφάνιση του Κυρίου στη Μάρτυρα. Η συμπαράσταση της Ιουλιανής
Στη φυλακή η Βαρβάρα προσευχόταν στον Κύριο και Θεό της, όταν ξαφνικά ένα ουράνιο και λαμπρό φως την περιέλαμψε, ενώ της εμφανίστηκε ο Ιησούς Χριστός. Της έδωσε θάρρος και την προέτρεψε να μη φοβάται οτιδήποτε προέρχεται από τους ανθρώπους, όσο κακό και φοβερό κι αν είναι. Της είπε επίσης ότι Εκείνος θα είναι μαζί της και θα νιώθει ασφαλής κάτω από τις πτέρυγες της προστασίας του.

Προτού ακόμη τελειώσει αυτά που της έλεγε, το θαύμα είχε συντελεσθεί: Οι πληγές της Μάρτυρος είχαν κλείσει, δεν φαινόταν στο αγιασμένο σώμα της ούτε τα ίχνη τους, ενώ άφατη χαρά, αγαλλίαση και ευφροσύνη την πλημμύρισε. Μια γυναίκα, πιστή κι εκείνη στον Θεό, η οποία ως φίλη συναναστρεφόταν τη Βαρβάρα και βρισκόταν μαζί της στη φυλακή, όταν είδε το πόσο θαυματουργικά εξαφανίστηκαν και επουλώθηκαν οι πληγές της, όχι μόνο δόξασε τον Κύριο, αλλά ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο στην πίστη και ένιωσε έτοιμη να δεχθεί και η ίδια αν χρειαστεί μαστιγώσεις και το μαρτύριο για χάρη του Σωτήρα και Λυτρωτή της.

Ο ηγεμόνας Μαρκιανός έδωσε και πάλι εντολή να οδηγήσουν ενώπιον του τη Βαρβάρα. Καθισμένος στην έδρα του δικαστηρίου, ενώ επίσημοι και πλήθος λαού τον περιέβαλαν, ήταν έτοιμος και αποφασισμένος να κλείσει το θέμα. Όταν εμφανίστηκε η αγία Μάρτυς, έκπληξη και δέος κατέλαβε τους παρευρισκομένους, καθώς την αντίκρισαν. Στο σώμα της δεν διέκριναν ούτε μία αμυχή. Οι πληγές της από τη μαστίγωση είχαν τελείως επουλωθεί. Κι ενώ θα περίμενε κανείς να παραδεχτούν τη θαυματουργική επέμβαση του Θεού των χριστιανών, ο Μαρκιανός, τυφλωμένος από ειδωλολατρικό πάθος, χωρίς ίχνος λογικής είπε στην αγία Βαρβάρα: Βλέπεις πως σε προσέχουν οι θεοί μας και σε θεράπευσαν φροντίζοντας τις πληγές σου; Για να πάρει αμέσως τη γεμάτη παρρησία απάντηση της: «Πως θα μπορούσαν να κάνουν κάτι παρόμοιο οι θεοί σου, που είναι τυφλοί όπως κι εσύ, και για να φτιαχτούν έχουν ανάγκη από ανθρώπινα χέρια; Αν όμως θα θέλει να μάθεις ποιος με θεράπευσε, σου λέω πως αυτός είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος. Τον οποίο δυστυχώς εσύ δεν μπορείς να δεις, αφού βαθύ σκοτάδι ασέβειας έχει καλύψει τα μάτια της ψυχής σου».

Νέα σκληρά βασανιστήρια
Μαρκιανός έγινε έξω φρενών. Η οργή του έφτασε στο αποκορύφωμα. Τίποτε πλέον δεν μπορούσε να τον συγκρατήσει. Έτσι, έδωσε εντολή στους δήμιους να εφαρμόσουν και να εκτελέσουν τα πλέον σκληρά και ανελέητα βασανιστήρια στη Μάρτυρα του Χριστού Βαρβάρα. Κι εκείνοι επιδόθηκαν στο έργο τους με ιδιαίτερο ζήλο. Με σιδερένια νύχια ξέσχισαν τα πλευρά της. Έφεραν στα ξεσχισμένα σημεία λαμπάδες αναμμένες για να επαυξήσουν τους πόνους της. Χτυπούσαν με σφυρί την κεφαλή της. Βλέποντας η Ιουλιανή τα ανείπωτα μαρτύρια της φίλης της και μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, προσευχόταν μυστικά στον Κύριο, ενώ από τα μάτια της έτρεχαν δάκρυα συμπόνιας και συμπαράστασης.

Το γεγονός έπεσε στην αντίληψη του ηγεμόνα, που θέλησε αμέσως να μάθει το λόγο για τον οποίο η Ιουλιανή έδειχνε τόση συμπάθεια προς την αγία Βαρβάρα. Μόλις πληροφορήθηκε από την ομολογία της ότι και η ίδια είναι χριστιανή, διέταξε να συλληφθεί αμέσως και να τιμωρηθεί ανάλογα. Οι δήμιοι λοιπόν την κρέμασαν σε ξύλο και ξέσκισαν τα πλευρά της με σιδερένια νύχια, όπως είχαν πράξει και με την αγία Βαρβάρα, η οποία υψώνοντας ψυχή και βλέμμα στον ουρανό είπε τούτα τα λόγια: «Καρδιογνώστη Θεέ μου, εσύ γνωρίζεις πως εγώ, ποθώντας σε και από αγάπη προς το νόμο σου, πρόσφερα σ’ Εσένα τον εαυτό μου και νιώθω απόλυτη εξάρτηση από τη δύναμή σου. Μη μας εγκαταλείπεις λοιπόν, αλλά κατά το έλεος σου βοήθησέ μας. Ενίσχυσε μας να φθάσουμε και οι δυο μας στο τέρμα του δρόμου.

Ένα από αυτά ήταν και η περιφορά της γυμνή.

Όμως θαυματουργικά κάθε φορά που της έβγαζαν τα ρούχα, καινούργια εμφανίζονταν πάνω τής.

Αυτό το είδε μια γυναίκα η Ιουλιανή και θέλησε να ομολογήσει ναι εκείνη την πίστη τής και να βασανιστεί μαζί με την Αγία.

Τούτα τα λόγια έλεγε η καλλίνικη αθλήτρια του Χριστού γιατί γνώριζε ότι το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής (Ματθ. 26,41. Μαρκ. 14,38). Και παρακαλούσε τον Κύριο και Θεό της, για τον οποίο υπέμεινε τα φρικτά μαρτύρια, να την ενισχύσει ώστε να ξεπεράσει την ασθένεια της ανθρώπινης φύσης. Ο δε τύραννος Μαρκιανός, προσπαθώντας να εξουδετερώσει την πρωτοφανή ανδρεία των δύο γυναικών, Βαρβάρας και Ιουλιανής, σκέφθηκε μία ακόμα και πιο αποτρόπαιη πράξη: Έδωσε εντολή να κόψουν με σμίλη τους μαστούς των δύο Μαρτύρων! Ο Συναξαριστής άγιος Συμεών σημειώνει κατά λέξη στην αφήγηση του: «Γνωρίζω ότι και μόνο στο άκουσμα αυτού του βασανιστηρίου σας έπιασε ίλιγγος». Και δεν έχει άδικο, άμα κανείς σκεφθεί την ψυχική και σωματική οδύνη που θα ένιωσαν οι δύο αγνές Μάρτυρες. Όμως ήταν τόση η πίστη, η αγάπη και η αφοσίωση τους στον ουράνιο Νυμφίο, που ενδυνάμωσε τη θέληση και την ψυχή τους, η οποία δεν έπαυσε να είναι υψωμένη στον Κύριο ζητώντας τη βοήθειά του με παρόμοια λόγια: «Μη αποστρέψεις από μας, Χριστέ μου, το πρόσωπο σου και μη απομακρύνεις το Άγιο Πνεύμα σου. Δώσε μας τη μεγάλη χαρά της σωτηρίας που προέρχεται από εσένα• και ενίσχυσε μας με δύναμη θελήσεως, ώστε η πίστη και η αφοσίωση μας προς εσένα να μείνει ακλόνητη»

Έτσι ο έπαρχος διέταξε τον αποκεφαλισμό τής, μαζί με την Ιουλιανή η οποία γιορτάζετε ως Αγία.

Ο πατέρας της Βαρβάρας αποκεφάλισε ο ίδιος την Αγία και εκείνη την ώρα, κεραυνός από τον ουρανό τον κατέκαψε.

Έτσι και για αυτό το λόγο είναι και προστάτης του πυροβολικού.

Η προσευχή της Αγίας Βαρβάρας προτού τον αποκεφαλισμό της, ήταν:

Ο 95ος ψαλμός του Ψαλτηρίου.

Πάντων των εθνών οι Θεοί δαιμόνια.

Μεγάλη η χάρη τής και να πρεσβεύει για όλους μας .

Αμήν αμήν αμήν