– Καλά εσύ, αλλά και ο άρρωστος έπρεπε να λέη κάποια προσευχή.
– Έλεγε και εκείνος «Παναγία μου» ή «Παναγία μου, σώσε με».
Αλλά, Γέροντα, και η υπομονή στον πόνο δεν είναι προσευχή;
– Ναι, μπράβο! Είναι και αυτό! Εσείς, όταν σας ζητάη κάποιος να
κάνετε προσευχή, γιατί την τάδε ημέρα θα μπη στο χειρουργείο,
να προσεύχεσθε
από την στιγμή που σας το ζητάει. Να μην περιμένετε την ώρα που θα μπη στο
χειρουργείο να προσευχηθήτε. Και στις ακολουθίες, όταν λέη ο ιερέας «υπέρ των
εν ασθενείαις κατακειμένων», να λέτε με πόνο το «Κύριε, ελέησον». Αν κάνετε με
το διαπασών «βού…», για να πήτε «Κύριε, ελέησον» μουσικό, ο νους σας θα είναι
στο «βού…» και στον χαβά, και οι άρρωστοι οι καημένοι που υποφέρουν θα
περιμένουν από σας λίγη βοήθεια! Εκείνοι έχουν τον πόνο τους. Εσύ, που δεν
έχεις πόνο, προσευχήσου για εκείνους, να βοηθηθούν. Αφού δεν αναστενάζεις στο
κρεββάτι, αναστέναξε τουλάχιστον στην προσευχή για τους αρρώστους. Αν οι υγιείς
δεν κάνουν λίγη προσευχή για τους αρρώστους, θα τους πη μεθαύριο ο Χριστός:
«Είχατε την υγεία σας και δεν κάνατε προσευχή γι” αυτούς που υπέφεραν; »Ουκ
οίδα υμάς…»».Αν για έναν άρρωστο δεν κάνουμε προσευχή, η αρρώστια θα ακολουθήση την φυσική της πορεία. Ενώ, αν κάνουμε προσευχή, μπορεί να αλλάξη δρόμο. Γι” αυτό πάντα να κάνετε προσευχή για τους αρρώστους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου