30 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων Ζηνοβίου και Ζηνοβίας







 30 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων Ζηνοβίου και Ζηνοβίας. Οι Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία έζησαν και μαρτύρησαν την εποχή του Διοκλητιανού. Τα δύο αδέρφια κατάγονταν από τις Αίγες της Κιλικίας και προέρχονταν από οικογένεια πλούσια και ευσεβή. Ο Ζηνόβιος ήταν ιατρός και εξασκούσε την επιστήμη του αφιλοκερδώς. Τα δύο αδέρφια ασκούσαν μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και αυτό προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών και συγκεκριμένα του ηγεμόνα Λυσία, ο οποίος διέταξε τη σύλληψη του Ζηνόβιου. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του προσήλθε οικειοθελώς στις αρχές και η αδερφή του η Ζηνοβία με την επιθυμία να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της. Και οι δύο θανατώθηκαν με αποκεφαλισμό κατόπιν βασανιστηρίων το 285 μ.Χ.

29 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Οσίας Αναστασίας της Ρωμαίας





 29 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Οσίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Η Οσία Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ' άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: «Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ' Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε». Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.

ΨΗΛΆ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ

https://youtu.be/1JT0t3QjXxI?si=9bpqr5T3tWMcv8vh 

28 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία χαίρει, τιμά, αγάλλεται και πανηγυρίζει την Αγία και Φωτοφόρο Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ









 28 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία χαίρει, τιμά, αγάλλεται και πανηγυρίζει την Αγία και Φωτοφόρο Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ. Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου όπου και το βιογραφικό σημείωμα. Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως, την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό. Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ».

7948 ήρωες 28η Οκτωβρίου 1940

 




Ζήτω οι ήρωες.

Δεν σκέφτηκαν τίποτε 

Ούτε οικογένεια 

ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ





ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ


Βρίσκονται παντού. Στην Τρεμπεσίνα και το Πόγραδετς, στο 731 και στην Κλεισούρα, στα υψώματα του

Μπούμπεσι και στην πεδιάδα του Βούρκου. Στο Μάλι Σπατ και την Κορυτσά. Ενταφιασμένοι όπως-όπως,

κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, χαμένοι άλλοι στο χιόνι. Ιταλικοί λόχοι υγειονομικού συγκέντρωσαν μετὰ το '40 τα οστά δικών τους και Ελλήνων, σε μεγάλα οργανωμένα νεκροταφεία: «Εχθροί στον πόλεμο, σύνντροφοι στο θάνατο», επιγραφές που το καθεστώς του Χότζα φρόντισε γρήγορα να εξαφανίσει. 




Είναι παντού οι Μεγάλοι μας Νεκροί. Στην Αρτζα θυμούνται ακόμα, μετά τις επιχειρήσεις, σπαρμένους Ελληνες και

Ιταλούς, αγκαλιασμένους νεκρούς στις μάχες, σώμα με σώμα. Στο ύψωμα 731 μετρήσαμε 20 θραύσματα 

οβίδων και όλμων ανά τετραγωνικό μέτρο. 178 νεκροί μας. Λίγο πιο κάτω ανακαλύπτουμε, χαμένη μέσα στα

βάτα, ξεριζωμένη από τη γη αλλά ατόφια, μια επιτύμβια στήλη, ένα πρόχειρο τσιμεντένιο μνημείο των Ιταλών: Οι μεραρχίες Πούλια και Πινερόλο στα παιδιά τους. Νότια, το μικρό, κατωφερικό λιβάδι γλίτωσε από

τη μανία των ερπυστριοφόρων του αγροτικού συνεταιρισμού. Ένας κυματισμός στο ανάγλυφο του εδάφους:




«Σταματήσαμε μόλις αρχίσαμε να ξεθάβουμε τα πρώτα οστά. Το έδαφος ήταν γεμάτο άσκαστα βλήματα. Για να φτιάξουμε αυτές τις καταραμένες πεζούλες στο ύψωμα χάσαμε 2 από τους καλύτερους χειριστές μας, 

ένας τρίτος ζει ανάπηρος στο χωριό». Τρεμπεσίνα, βουνό γυμνό και τεράστιο σαν ράχη μυθικού θηρίου.

 Οι μάχες γίνηκαν σε όλο του το το μήκος. Από την κορυφή των 1.920 μ. μέχρι βόρεια, το Κιτσόκου. Πολλές φορές


το χιόνι έφτανε τα 2 μέτρα. Κονσέρβες ελληνικές, θραύσματα παντού και πλήθος ανέπαφων βλημάτων. Στην Ζαγοριά, ιστορίες για τους φαντάρους που φιλοξενούνταν στα σπίτια. Αποδείξεις, συγκινητικά ανορθόγραφες, από τις επιτάξεις ζώων και εφοδίων. Στο Ντραγκότι της Κλεισούρας, προς τη μεριά του Τεπελενιού,





 ξεχωρίζει στη στενή κοιλάδα μια τετραγωνισμένη έκταση, 4 περίπου στρεμμάτων. Ακαλλιέργητη από τον καιρό το πολέμου. Το 1993 ήλθαν εδώ παιδιά από την Θεολογική, φτιάξανε μια πρόσβαση στον κεντρικό δρόμο με πέτρες που κουβάλησαν από το βουνό. Γύρω - γύρω από το νεκροταφείο ρίξαν βότσαλα ποταμίσια. Στο Βουλιαράτι οι κάτοικοι ξανάφτιαξαν το παλιό νεκροταφείο. Τοποθέτησαν σταυρούς, ξέρουν, λένε και τα ονόματα. Στη Δρόβιανη, στο βουνό, στον Προφήτη Ηλία, κτυπήθηκαν πολλοί, κατά λάθος, από φίλια πυρά. Σήμερα δεν σώζεται τίποτα. Είναι και οι τρεις Μεγάλοι μας Νεκροί στο φιλόξενο νεκροταφείο παραλίας. Νεκροί αυτοί, διότι λιποψύχησαν και έκαναν πίσω. Η δίκη συνοπτική και η απόφαση άμεσα εκτελεστή. Βρίσκονται παντού, θαμμένοι στις όχθες των ποταμών, κάτω από «παλάτια πολιτισμού» δίπλα στη μεγάλη ελιά, στην ανατολική πλευρά, ριγμένοι στο λάκκο με τον ασβέστη, κάτω από το σχολείο, στις κορυφές της

των βουνών, δεξιά του δρόμου, δίπλα στο ρέμα, δίπλα στην εκκλησία. 7.948 ψυχές- που έπεσαν κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41 εντός του αλβανικού εδάφους.

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10

 ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10)






Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. Νόει ἃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.


ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ 


Παιδί μου Τιμόθεε, νά παίρνεις δύναμη ἀπό τή χάρη πού μᾶς ἔδωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Κι ὅσα ἄκουσες ἀπό μένα μπροστά σέ πολλούς μάρτυρες, αὐτά νά τά μεταδώσεις σέ ἔμπιστους ἀνθρώπους, πού θά εἶναι ἱκανοί νά διδάξουν καί ἄλλους. Κακοπάθησε λοιπόν σάν καλός στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κανείς στρατευμένος δέν μπλέκεται στίς ὑποθέσεις τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἄν θέλει νά εἶναι συνεπής ἀπέναντι σ΄ ἐκεῖνον πού τόν στρατολόγησε. Κι ὅταν κάποιος μετέχει σέ ἀθλητικούς ἀγῶνες, δέν παίρνει τό στεφάνι τῆς νίκης, ἄν δέν ἀγωνιστεῖ σύμφωνα μέ τούς κανόνες. Ὁ γεωργός πρέπει νά κοπιάσει, γιά νά μπορέσει νά φάει πρῶτος ἀπό τούς καρπούς. Προσπάθησε νά καταλάβεις αὐτά πού λέω. Ὁ Κύριος νά σέ βοηθήσει νά τά ἐννοήσεις ὅλα. Νά μήν ξεχνᾶς τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν ἀναστημένο ἀπό τούς νεκρούς καί ἀπόγονο τοῦ Δαβίδ, σύμφωνα μέ τό εὐαγγέλιο πού κηρύττω. Γιά τό εὐαγγέλιο αὐτό κακοπαθῶ ὡς τό σημεῖο νά μέ δέσουν σάν κακοῦργο. Ἀλλά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν δένεται. Γι΄ αὐτό, ὅλα τά ὑπομένω γιά χάρη τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ, γιά νά πετύ- χουν κι αὐτοί τή σωτηρία πού ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί νά δοξαστοῦν αἰώνια.


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄ 26-39)


Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ' ἐν τοῖς μνήμασιν. Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. Ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; Ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. Ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. Ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονὸς, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ' οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ' αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο. Αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. Ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ, ἀφ' οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ' ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.


ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ 


Εκεῖνο τόν καιρό, καθώς ἒφτασε ὁ Ἰησοῦς στήν περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν, τόν συνάντησε κάποιος ἄντρας ἀπό τήν πόλη, πού εἶχε μέσα του δαιμόνια ἀπό πολύν καιρό. Ροῦχο δέν ντυνόταν οὔτε ἔμενε σέ σπίτι, ἀλλά ζοῦσε στά μνήματα. Ὅταν εἶδε τόν Ἰησοῦ, ἔβγαλε μία κραυγή, ἔπεσε στά πόδια του καί τοῦ εἶπε μέ δυνατή φωνή: «Τί δουλειά ἔχεις ἐσύ μ΄ ἐμένα Ἰησοῦ, Υἱέ τοῦ ὑψίστου Θεοῦ; Σέ παρακαλῶ μή μέ βασανίσεις». Αὐτά τά εἶπε, γιατί ὁ Ἰησοῦς εἶχε διατάξει τό δαιμονικό πνεῦμα νά βγεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ἀπό πολλά χρόνια τόν εἶχε στήν ἐξουσία του, καί γιά νά τόν συγκρατήσουν τόν ἔδεναν μέ ἁλυσίδες καί τοῦ ἔβαζαν στά πόδια σιδερένια δεσμά. Ἐκεῖνος ὅμως ἔσπαζε τά δεσμά, καί τό δαιμόνιο τόν ὁδηγοῦσε στίς ἐρημιές. Ὁ Ἰησοῦς τόν ρώτησε: «Ποιό εἶναι τό ὄνομά σου;» Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Λεγεών»· γιατί εἶχαν μπεῖ μέσα του πολλά δαιμόνια. Τά δαιμόνια, λοιπόν, τόν παρακαλοῦσαν νά μήν τά διατάξει νά πᾶνε στήν ἄβυσσο. Ἐκεῖ κοντά ἦταν ἕνα κοπάδι ἀπό πολλούς χοίρους πού ἔβοσκαν στό βουνό, καί τά δαιμόνια παρακαλοῦσαν τόν Ἰησοῦ νά τούς ἐπιτρέψει νά μποῦν στούς χοίρους, καί τούς τό ἐπέτρεψε. Βγῆκαν, λοιπόν, ἀπό τόν ἄνθρωπο καί μπῆκαν στούς χοίρους. Τότε τό κοπάδι ὅρμησε πρός τόν γκρεμό καί πνίγηκε στή λίμνη. Μόλις οἱ βοσκοί εἶδαν τί ἔγινε, ἔφυγαν καί τό εἶπαν στήν πόλη καί στήν ὕπαθρο. Βγῆκαν οἱ ἄνθρωποι νά δοῦν τί ἔγινε καί ἦρθαν κοντά στόν Ἰησοῦ. Βρῆκαν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν ὁποῖο βγῆκαν τά δαιμόνια νά κάθεται δίπλα στόν Ἰησοῦ, νά φοράει ροῦχα καί νά φέρεται λογικά, καί φοβήθηκαν. Ὅσοι εἶχαν δεῖ τί εἶχε γίνει, τούς εἶπαν γιά τό πώς ὁ δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε ὅλο τό πλῆθος ἀπό τήν περιοχή τῶν Γαδάρων παρακαλοῦσαν τόν Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό κοντά τους, γιατί τούς εἶχε πιάσει μεγάλος φόβος. Ἐκεῖνος μπῆκε στό πλοιάριο γιά νά γυρίσει πίσω. Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν ὁποῖο εἶχαν βγεῖ τά δαιμόνια τόν παρακαλοῦσε νά τόν πάρει μαζί του. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοῦ εἶπε νά φύγει, μέ τά παρακάτω λόγια: «Γύρισε στό σπίτι σου καί διηγήσου ὅσα ἔκανε σ΄ ἐσένα ὁ Θεός». Ἐκεῖνος ἔφυγε διαλαλώντας σ΄ ὅλη τήν πόλη ὅσα ἔκανε σ΄ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς.

Αυτό είναι το Λάβαρο μας

 https://youtu.be/fs1EswEupNA?si=zzj-_1xy0Nk8QL5b

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025 ΙΕΡΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ





 Σαββάτο 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025

ΙΕΡΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Μαρκιανοῦ καὶ Μαρτυρίου μαρτύρων (†355). Ταβιθᾶς, ἣν θανοῦσαν ἀνέστησεν ὁ ἀπόστολος Πέτρος.


ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ζ´ 1 - 10


Θεραπεία τού δούλου τοῦ ἐκατόνταρχου


1 Ἐπεὶ δέ ἐπλήρωσε πάντα τὰ ῥήματα αὐτοῦ εἰς τὰς ἀκοὰς τοῦ λαοῦ, εἰσῆλθεν εἰς Καπερναούμ. 2 Ἑκατοντάρχου δέ τινος δοῦλος κακῶς ἔχων ἤμελλε τελευτᾶν, ὃς ἦν αὐτῷ ἔντιμος. 3 ἀκούσας δὲ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων, ἐρωτῶν αὐτὸν ὅπως ἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αὐτοῦ. 4 οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν παρεκάλουν αὐτὸν σπουδαίως, λέγοντες ὅτι Ἄξιός ἐστιν ᾧ παρέξει τοῦτο, 5 ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνος ἡμῶν, καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸς ᾠκοδόμησεν ἡμῖν. 6 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπορεύετο σὺν αὐτοῖς. ἤδη δὲ αὐτοῦ οὐ μακρὰν ἀπέχοντος ἀπὸ τῆς οἰκίας ἔπεμψε πρὸς αὐτὸν ὁ ἑκατόνταρχος φίλους λέγων αὐτῷ· Κύριε, μὴ σκύλλου· οὐ γὰρ εἰμι ἱκανός ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην μου εἰσέλθῃς· 7 διὸ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸς σὲ ἐλθεῖν· ἀλλ’ εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 8 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. 9 ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν αὐτόν, καὶ στραφεὶς τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷ ὄχλῳ εἶπε· Λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 10 καὶ ὑποστρέψαντες οἱ πεμφθέντες εἰς τὸν οἶκον εὗρον τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλον ὑγιαίνοντα. 


Ἀπόδοσις στή δημοτική


1 Ὄταν τελείωσε ὄλους τούς λόγους του πρός τόν λαό, πῆγε στήν Καπερναούμ.

2 Ὀ δοῦλος κάποιου ἐκατόνταρχου, πού ἦταν ἔμπιστός του, ἦταν ἄρρωστος καί κινδύνευε νά πεθάνει.

3 Ὅταν ὀ ἐκατόνταρχος ἄκουσε περί τοῦ Ἰησοῦ, ἔστειλε πρός αὐτόν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων καί τόν παρακαλοῦσε νά ἔλθει νά σώσει τόν δοῦλο του.

4 Αὐτοί, ὄταν ἦλθαν στόν Ἰησοῦ, τόν παρακαλοῦσαν θερμᾶ καί τοῦ ἔλεγαν ὄτι ἀξίζει νά τοῦ τό κάνεις αὐτό,

5 γιατί ἀγαπᾶ τό ἔθνος μας, καί τή συναγωγή μας αὐτός τήν ἔκτισε.

6 Ὀ Ἰησοῦς πῆγε μαζί τους, καί ὄταν πλέον δέν ἀπεῖχε πολύ ἀπό τό σπίτι, ὀ ἐκατόνταρχος ἔστειλε φίλους πρός αὐτόν καί τοῦ ἔλεγε: Κύριε, μήν ἐνοχλεῖσαι, γιατί δέν εἶμαι ἄξιος νά μπεῖς κάτω ἀπό τή στέγη μου·

7 γιά αὐτό, οὔτε τόν ἐαυτό μου ἔκρινα ἄξιο νά ἔλθω πρός ἐσέ· ἀλλά εἰπέ μόνο ἔνα λόγο καί θά θεραπευθεῖ ὀ δοῦλος μου.

8 Ἄλλωστε, κι ἐγώ εἶμαι ἄνθρωπος, πού ὑποτάσσεται στήν ἐξουσία ἄλλων καί ἔχω στρατιῶτες ὑπό τίς διαταγές μου, καί λέω στόν ἔνα, πήγαινε καί πηγαίνει, καί στόν ἄλλον λέγω ἔλα καί ἔρχεται, καί στόν δοῦλο μου λέγω, κάνε τοῦτο καί τό κάνει.

9 Ὄταν ἄκουσε αὐτά ὀ Ἰησοῦς, τόν θαύμασε, καί στράφηκε στό πλῆθος πού τόν ἀκολουθοῦσε καί εἶπε: Σᾶς διαβεβαιώνω ὄτι οὔτε στόν Ἰσραήλ δέν βρῆκα τόση πίστη.

10 Καί ὄταν οἰ  ἀπεσταλμένοι ἐπέστρεψαν στό σπίτι, βρῆκαν τόν ἄρρωστο δοῦλο νά ὑγιαίνει.


Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ὑπό τήν Ἀποστολική Διακονία

22 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου Αβερκίου του Ισαποστόλου του Θαυματουργού επισκόπου Ιεραπόλεως

 













22 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου Αβερκίου του Ισαποστόλου του Θαυματουργού επισκόπου Ιεραπόλεως. Ο Όσιος Αβέρκιος έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. Η άμεπτη ζωή του και η καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ιεραπόλεως στη Φρυγία. Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Αβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά. Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, «εἰ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Ευαγγέλιο Μάρκου, θ' 35), που σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωση του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης. Και ο Αβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι' αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά θαύματα. Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης, από πονηρό δαιμόνιο. Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ο Αβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της Συρίας και Μεσοποταμίας. Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην επαρχία των Φρυγών. Ονομάστηκε ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Χριστού. Εκοιμήθη ειρηνικά, 72 χρονών.

21 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Ιλαρίωνος του Μεγάλου

 


21 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Ιλαρίωνος του Μεγάλου


. Ο Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας γεννήθηκε το 333 μ.Χ., στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η κωμόπολη στην οποία ανατράφηκε ονομαζόταν Θαβαθά, πέντε μίλια μακριά από τη Γάζα. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι ειδωλολάτρες. Στην επιθυμία τους να σπουδάσουν όσο γίνεται καλύτερα το γιο τους, έστειλαν αυτόν στην Αλεξάνδρεια. Εκεί, ο Ιλαρίων γνώρισε τη χριστιανική πίστη, την αγάπησε και βαπτίσθηκε χριστιανός. Έγινε μιμητής του Μέγα Αντωνίου και έμεινε αρκετό καιρό κοντά του. Όταν πέθαναν οι γονείς του, γύρισε στην πατρίδα του, διαμοίρασε στους φτωχούς όλη του την κληρονομιά και πήγε στην έρημο. Εκεί κάποτε συνάντησε ληστές, με τους οποίους είχε τον έξης διδακτικό διάλογο: «Εάν σε συναντούσαν κλέφτες, τον ρώτησαν, τί θα έκανες;» Εκείνος απάντησε: «Τί έχει να φοβηθεί ο γυμνός;». Έπειτα του είπαν: «Αλλά αν σε σκότωναν;». Ο Ιλαρίων απάντησε: «Τόσο το καλύτερο. ο σωματικός θάνατος κλείνει τη νύκτα της παρούσας ζωής και εισάγει στην ανατολή της μέλλουσας ζωής». Οι απαντήσεις του Ιλαρίωνα είχαν σαν αποτέλεσμα τη μετάνοια των ληστών. Ο Ιλαρίων, έλαβε από το Θεό και το χάρισμα να κάνει θαύματα. Αφού περιόδευσε σε πολλούς τόπους και χώρες, παρέδωσε στο Θεό την ψυχή του, ογδόντα χρονών.Ο Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας έζησε τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του στην Επισκοπή της Πάφου. Το λείψανο του Οσίου δεν έμεινε για καιρό στην Κύπρο. Οι χριστιανοί της Παλαιστίνης, σαν έμαθαν τον θάνατο του οσίου, έστειλαν εδώ τον μαθητή του Ησύχιο, ο οποίος με τρόπο ανέσκαψε τον τάφο. Χωρίς να τον αντιληφθεί κανένας πήρε τα ιερά λείψανα και τα μετέφερε στην Παλαιστίνη. Εκεί οι χριστιανοί τα εναπέθεσαν με ξεχωριστές τιμές στη Μονή του Μαϊουμά.

ΟΡΘΌΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΉΣ ΔΕΥΤΈΡΑ 20 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ +Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας










ΟΡΘΌΔΟΞΟΣ  ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΉΣ

ΔΕΥΤΈΡΑ 

20 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ

+Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας, 

+Οσία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, η θαυματουργή, 

+Ανακομιδή Ιερών λειψάνων του Οσίου Γερασίμου του Νέου Ασκητή, του Πελοποννήσιου,

+Άγιοι Εβόρης και Ενόης, 

+Άγιοι Ζεβινάς, Γερμανός, Νικηφόρος και Αντωνίνος, 

+Αγία Μαναθώ η παρθένος,

+Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Τραπεζούντας, 

+Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Οσίου Γρηγορίου Καλλίδη




 "Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας

20 Οκτωβρίου  - 363)

   .          +++

Βιογραφία.

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας.

Το 357 μ.Χ. πηγαίνει στην Πάτρα, κατ' εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, για να παραλάβει τα σεπτά λείψανα του Αγίου Ανδρέα και να τα ανακομίσει στον νεόκτιστο Ναό των Αγίων αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357 μ.Χ.).

Κατά την διαμονή του στην Πάτρα και με την επίβλεψη του κατασκεύασε υδραγωγείο. Στρατοπεδευμένος στην περιοχή της Μονής Γηροκομείου ελεούσε και βοηθούσε πλήθος αναξιοπαθούντων και κυρίως γερόντων, γεγονός που δικαιολογεί την τοπωνυμία Γηροκομείο.

Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: «Κύριε, πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με» (Ψαλμός Ν' (50), στ. 14). Κύριε, στήριξε με με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, που να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος.

Πράγματι, ο Αρτέμιος, με τη δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, η Αρίστη, που το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου Προδρόμου.


Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

 Τὸν συνάναρχον Λόγον.

         +++

Εὐσέβειας τοῖς τρόποις καλλωπιζόμενος, ἀθλητικῆς ἀγλαΐας ὤφθης σοφὲ κοινωνός, πρὸς ἀγῶνας ἀνδρικοὺς παραταξάμενος· ὅθεν ὡς λύχνος φωταυγής, τῶν θαυμάτων τὰς βολάς, ἐκλάμπεις τῇ οἰκουμένῃ, Ἀρτέμιε Ἀθλοφόρε, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν."

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ´ ΛΟΥΚΑ (Β΄ Κορ. ια΄ 31- ιβ΄ 9

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ´ ΛΟΥΚΑ (Β΄ Κορ. ια΄ 31- ιβ΄ 9


)


Αδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ. Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα, ἵνα ἀποστῇ ἀπ' ἐμοῦ· καὶ εἴρηκέ μοι· Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἣδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ' ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.


ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ 


Αδελφοί, ὁ Θεός καί Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ - ἄς εἶναι εὐλογημένο τό ὄνομά του στούς αἰῶνες - ξέρει ὅτι δέ λέω ψέματα. Στή Δαμασκό, ὁ διοικητής-ἐκπρόσωπος τοῦ βασιλιᾶ Ἀρέτα ἔβαλε φρουρούς σέ ὅλη τήν πόλη γιά νά μέ συλλάβει. Μέσα ὅμως ἀπό ἕνα ἄνοιγμα τοῦ τείχους μέ κατέβασαν μέ καλάθι καί ξέφυγα ἀπό τά χέρια του. Δέ μέ συμφέρει βέβαια νά καυχηθῶ· θά τό κάνω ὅμως γιατί πρόκειται γιά ὁράματα κι ἀποκαλύψεις πού μοῦ χάρισε ὁ Κύριος. Ξέρω ἕναν ἄνθρωπο πιστό, ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό δεκατέσσερα χρόνια ἀνυψώθηκε μέχρι καί τόν τρίτο οὐρανό - δέν ξέρω ἄν ἦταν μέ τό σῶμα του ἤ χωρίς τό σῶμα, αὐτό ὁ Θεός τό ξέρει. Ξέρω ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος - ἤ ἦταν μέ τό σῶμα ἤ χωρίς τό σῶμα δέν τό ξέρω, ὁ Θεός τό ξέρει - μεταφέρθηκε ξαφνικά στόν παράδεισο καί ἄκουσε λόγια πού δέν μπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται νά τά πεῖ ἄνθρωπος. Γι΄ αὐτό τόν ἄνθρωπο θά καυχηθῶ· γιά τόν ἑαυτό μου ὅμως δέ θά καυχηθῶ, παρά μόνο γιά τίς ταλαιπωρίες μου. Ἅμα θελήσω, λοιπόν, νά καυχηθῶ, δέ θά φανῶ ἀνόητος, γιατί θά πῶ τήν ἀλήθεια. Τό ἀποφεύγω ὅμως, μήπως ἐξαιτίας τοῦ μεγαλείου τῶν ἀποκαλύψεων, μέ θεωρήσει κανείς παραπάνω ἀπ΄ αὐτό πού βλέπει ἤ ἀκούει ἀπό μένα. Γιά νά μήν περηφανεύομαι ὅμως, ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ἕνα ἀγκάθι στό σῶμα μου, ἕναν ὑπηρέτη τοῦ σατανᾶ νά μέ ταλαιπωρεῖ, ὥστε νά μήν περηφανεύομαι. Γι΄ αὐτό τό ἀγκάθι τρεῖς φορές παρακάλεσα τόν Κύριο νά τό διώξει ἀπό πάνω μου. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν: «Σού ἀρκεῖ ἡ χάρη μου, γιατί ἡ δύναμή μου φανερώνεται στήν πληρότητά της μέσα σ΄ αὐτή τήν ἀδυναμία σου». Μέ περισσότερη εὐχαρίστηση, λοιπόν, θά κnαυχηθῶ, γιά τίς ταλαιπωρίες μου, γιά νά κατοικήσει μέσα μου ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ.


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ´ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ζ΄ 11-16)


Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς. Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ' αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· Μὴ κλαῖε· καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι. Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. Ἒλαβε δὲ φόβος πάντας, καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἠγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.


Μετάφραση   


Εκεῖνο τόν καιρό, πῆγε ὁ Ἰησοῦς σέ μία πόλη πού λεγότανε Ναΐν. Μαζί του ἦταν ἀρκετοί μαθητές του καί πολύ πλῆθος. Τήν ὥρα πού πλησίαζαν στήν πύλη τῆς πόλης, βγάζανε ἕνα νεκρό, τό μονάκριβο γιό μιάς μάνας, πού μάλιστα ἦταν χήρα. Κόσμος πολύς ἀπό τήν πόλη τή συνόδευε. Ὅταν εἶδε τή χήρα ὁ Κύριος, τή σπλαχνίστηκε καί τῆς εἶπε: «Μήν κλαῖς». Ἔπειτα προχώρησε, ἀκούμπησε τή σορό, καί, ἀφοῦ στό μεταξύ αὐτοί πού βαστοῦσαν τό φέρετρο σταμάτησαν, εἶπε: «Νεαρέ, σέ διατάζω νά σηκωθεῖς». Ἀνακάθισε ὁ νεκρός κι ἄρχισε νά μιλάει. Ὁ Ἰησοῦς τότε τόν παρέδωσε στή μητέρα του. Ὅλους τους κυρίεψε δέος καί δόξαζαν τό Θεό λέγοντας: «Μεγάλος προφήτης ἐμφανίστηκε ἀνάμεσά μας!» καί: «Ὁ Θεός ἦρθε νά σώσει τό λαό του!»

18 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά

 



18 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά


. Ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και η εθνικότητα του ήταν Ελληνική. Ήταν γιατρός στο επάγγελμα, όμως γνώριζε πολύ καλά τη ζωγραφική τέχνη. Μάλιστα σε αυτόν αποδίδονται οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό βρέφος στην αγκαλιά της (μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου), καθώς και αυτές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Στη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από τον Απόστολο Παύλο, τον οποίο συνάντησε στη Θήβα και έκτοτε αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Περιόδευσε στη Δαλματία, Ιταλία, Γαλλία, Αχαΐα, Βοιωτία κ.α. Συνέγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, καθώς και τις πράξεις των Αποστόλων. Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο (κατ' άλλους ειρηνικά σε ηλικία 80 ετών), και το 357 μ.Χ., το λείψανο του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

17 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Προφήτου Ωσηέ

 





17 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Προφήτου Ωσηέ. Ο Προφήτης Ωσηέ ήταν γιος του Βεηρεί (ή Bενιή) από τη Γαλεμώθ (ή Bαλεθώμ) της φυλής Ισάχαρ και έζησε τον όγδοο αιώνα προ Χριστού, επί βασιλέων του Ιούδα, Οζίου, Ιωάθαμ, Άχαζ, Έζεκία και του Ισραήλ Ιεροβοάμ Β'. Στην Παλαιά Διαθήκη, είναι ο πρώτος από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Ο Ωσηέ ήταν ψυχή γεμάτη από ζήλο για το θείο Νόμο, γι' αυτό και στο προφητικό του βιβλίο καταγγέλλει ευθέως το λαό του Ισραήλ, που είχε μολυνθεί από την ειδωλολατρία. Οι συμβολισμοί του θεωρούνται δυσεξήγητοι, αλλά σαφέστατα εκδηλώνει την πίστη του στο Σωτήρα Χριστό. Μάλιστα, ο ίδιος ο Κύριός μας χρησιμοποίησε μια σπουδαία φράση του Ωσηέ, προς τους Φαρισαίους (Ματθ. θ’ 3), η οποία λέει: «Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν καὶ ἐπίγνωσιν Θεοῦ ἢ ὁλοκαυτώματα» (Ωσηέ, στ' 6). Δηλαδή, λέει ο Θεός μέσω του Ωσηέ: «Προτιμώ την ειρηνική αγάπη σας προς εμένα και όχι τις τυπικές θυσίες, και θέλω να έχετε επίγνωση του θείου θελήματος περισσότερο, παρά τα χωρίς νόημα και ουσία ολοκαυτώματα πού προσφέρετε». Επίσης, φράσεις του Ωσηέ χρησιμοποίησαν και οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος στις επιστολές τους. Ο Ωσηέ λέγεται ότι έζησε 75 χρόνια, και μετά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή του.

16 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Γάλλου φωτιστού της Ελβετίας







 16 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Γάλλου φωτιστού της Ελβετίας. Ο Άγιος Γάλλος (Gall) είναι ο πιο γνωστός από τους μαθητές του Αγίου Κολουμβάνου (23 Νοεμβρίου). Γεννήθηκε λίγο μετά το 550 μ.Χ. στην Ιρλανδία, που ήταν τότε το τρίτο μεγάλο κέντρο του χριστιανικού κόσμου μετά τη Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς του, πλούσιοι αλλά και ευσεβείς αριστοκράτες, τον έστειλαν για σπουδές στο περίφημο μοναστήρι του Μπαγκόρ, όπου ζούσαν τότε οι μεγάλοι γέροντες Κογγάλλος και Κολουμβάνος. Όταν ο τελευταίος έφυγε για Ιεραποστολή, ο άγιος Γάλλος ήταν ένας από τους δώδεκα μοναχούς που τον ακολούθησαν. Στη Γαλλία μοιράστηκε τόσο τους κόπους του για το ευαγγέλιο, όσο και τους διωγμούς του. Μαζί πήγαν στην Ελβετία, όπου τους έδωσε αρχικά καταφύγιο ο ευσεβής ιερέας Βιλλεμάρος του Άρμπεν, κοντά στη λίμνη Κωνστάντια. Στη συνέχεια έφτιαξαν κελιά σ' έναν ερημότοπο, στην κοιλάδα του Στάιναχ, και εγκαταστάθηκαν εκεί. Μετέστρεψαν πολλούς ειδωλολάτρες της περιοχής στη χριστιανική πίστη. Κάποτε, ύστερα από ένα κήρυγμα τους, άρπαξαν τα μπρούτζινα αγάλματα των ψευτοθεών, τα έσπασαν και τα πέταξαν στη λίμνη. Οι φανατικότεροι ειδωλολάτρες καταδίωξαν τους μοναχούς και σκότωσαν δύο απ' αυτούς. Όταν ο Άγιος Κολουμβάνος έφυγε για την Ιταλία, ο πιστός μαθητής του Γάλλος, θέλησε να τον ακολουθήσει. Αλλά μια αιφνίδια και σοβαρή ασθένεια, που παραχώρησε ο Θεός, τον ανάγκασε να μείνει στην Ελβετία και να συνεχίσει εκεί την ιεραποστολή. Έμαθε τη γλώσσα των ιθαγενών της Κωνσταντίας και κατόρθωσε να βαπτίσει χιλιάδες ψυχές. Με τα εμπνευσμένα κηρύγματα, το άγιο παράδειγμα και τα εντυπωσιακά θαύματά του, επιτέλεσε ένα σπουδαίο ευαγγελικό έργο, για το οποίο δίκαια θεωρείται ως ο απόστολος της Ελβετίας. Το πιο γνωστό θαύμα του αγίου Γάλλου είναι η θεραπεία της δαιμονισμένης θυγατέρας του τοπικού ηγεμόνα Γκούνζο, που έγινε στη συνέχεια μοναχή στη μονή του Αγίου Πέτρου του Μέτς, αποκρούοντας το γάμο μ' έναν πρίγκιπα της Αυστρασίας. Ύστερα απ' αυτό, ο ηγεμόνας και οι χριστιανοί της Κωνσταντίας, παρακάλεσαν επίμονα τον άγιο να γίνει επίσκοπός τους. Εκείνος όμως από σεμνότητα και ταπείνωση, αρνήθηκε. Υπέδειξε για το αξίωμα αυτό τον ενάρετο μαθητή του, διάκονο Ιωάννη, στην επισκοπική χειροτονία του οποίου εκφώνησε έναν πνευματικότατο λόγο. Κοιμήθηκε το 646 μ.Χ. Τα ταπεινά κελάκια της κοιλάδας του Στάιναχ εξελίχθηκαν με τον καιρό στην ονομαστή μονή του Αγίου Γάλλου, που επιβίωσε ως τον 19ο αιώνα μ.Χ. και ανέδειξε μεγάλες προσωπικότητες των γραμμάτων και της ευσέβειας.

15 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Λουκιανού Πρεσβυτέρου Αντιοχείας

 





15 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Λουκιανού Πρεσβυτέρου Αντιοχείας. Ο Άγιος Λουκιανός καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας και ήταν γόνος ευσεβούς οικογενείας. Έλαβε την απαραίτητη μόρφωση και μετά το θάνατο των γονέων του, σε ηλικία 12 ετών, μοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς. Εντρύφησε στην μελέτη της Αγίας Γραφής και όντας γνώστης της εβραϊκής, διόρθωσε και συμπλήρωσε τις μεταφράσεις των Ο΄, του Ακύλα, του Συμμάχου και του Διοκλητιανού επί τη βάσει του πρωτοτύπου, δωρίζοντας την μετάφρασή του στην εκκλησία της Νικομηδείας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια και διακρίθηκε για την ζέση του κηρύγματός του, με το οποίο παρακινούσε τους πιστούς στο μαρτύριο. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Διοκλητιανός καταδίωκε στη Νικομήδεια τους Χριστιανούς εγκατέλειψε την Αντιόχεια και πήγε εκεί για να τους συμπαρασταθεί. Συνελήφθη όμως από τον Διοκλητιανό, φυλακίσθηκε και ετελεύτησε από πείνα.

14 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής

 14 Οκτωβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής


. Η Οσία Παρασκευή καταγόταν από τους Επιβάτες (κοντά στην Σηλυβρία) της Θράκης. Από μικρή έκανε αγαθοεργίες και όταν μεγάλωσε έφυγε από το πατρικό της σπίτι και πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να προσκυνήσει τα Ιερά λείψανα των Αγίων. Από εκεί αναχώρησε στην Ηράκλεια του Πόντου, όπου για πέντε χρόνια είχε αναλάβει την περιποίηση κάποιου ναού. Κατόπιν έφυγε στους Αγίους Τόπους και εγκαταστάθηκε σε μια γυναικεία Μονή, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην αρετή. Έπειτα αναχώρησε πάλι στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Καλλικράτεια της νοτιοανατολικής Θράκης, όπου παρέμεινε δύο χρόνια στον ναό των Αγίων Αποστόλων και εκεί απεβίωσε ειρηνικά. Την ακολουθία της συνέγραψε ο Συρίγος Μελέτιος, τον δε βιο της ο Eυθύμιος ο Aρχιεπίσκοπος Tορνόβου.

Το Μονοπώλιο των πολυεθνικών η αιτία στο είναι από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης η Ελλάδα

Τον περασμένο Ιούνιο του 2025 η Eurostat δημοσίευσε μία έρευνα που συγκρίνει τις τιμές των βασικών ειδών διατροφής στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε άλλες χώρες, για το 2024. Τα αποτελέσματα της έρευνας εκφράζονται σε δείκτες επιπέδου τιμών, που πηγάζουν από την αγοραστική δύναμη των χωρών, οι οποίοι παρέχουν μια σύγκριση των επιπέδων τιμών των χωρών σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης



 Στο γάλα, το τυρί και τα αυγά, που αποτελούν το 16% των δαπανών των καταναλωτών στα τρόφιμα, η Ελλάδα είναι η 2η ακριβότερη χώρα στη ΕΕ, ξεπερνώντας το μέσο όρο της ΕΕ κατά 30,5%. Ακριβότερη από την Ελλάδα είναι η Κύπρος




Στα ψάρια, που αποτελούν το 5% των δαπανών στα τρόφιμα, η Ελλάδα είναι η 5η ακριβότερη χώρα στην ΕΕ, ξεπερνώντας το μέσο όρο της ΕΕ κατά 12,4%. Ακριβότερες από την Ελλάδα είναι το Λουξεμβούργο και οι Γερμανία, Αυστρία και Δανία (ακριβότερη).


Στα έλαια και τα λίπη, που αποτελούν το 4% των δαπανών στα τρόφιμα, η Ελλάδα είναι η 6η ακριβότερη χώρα στη ΕΕ, ξεπερνώντας το μέσο όρο της ΕΕ κατά 18%. Ακριβότερες από την Ελλάδα είναι οι Βουλγαρία, Λουξεμβούργο, Λιθουανία, Λετονία και Μάλτα (ακριβότερη)

 Στα μη αλκοολούχα ποτά, που αποτελούν το 2% των δαπανών στα τρόφιμα, η Ελλάδα είναι η 11η ακριβότερη χώρα στη ΕΕ, ξεπερνώντας το μέσο όρο της ΕΕ κατά 14,4%. Ακριβότερες από την Ελλάδα είναι οι Εσθονία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Λιθουανία, Φινλανδία, Μάλτα, Λετονία, Δανία, Κροατία και Ιρλανδία (ακριβότερη).


Στο ψωμί και τα δημητριακά, που αποτελούν το 16% των δαπανών στα τρόφιμα, η Ελλάδα είναι η 13η ακριβότερη χώρα στη ΕΕ, ξεπερνώντας το μέσο όρο της ΕΕ κατά 5,1%. Ακριβότερες από την Ελλάδα είναι οι Γερμανία, Σλοβενία, Κροατία, Ιταλία, Σουηδία, Κύπρος, Γαλλία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Αυστρία, Λουξεμβούργο και Δανία (ακριβότερη

 Στο κρέας, που αποτελεί το 21% των δαπανών στα τρόφιμα, η Ελλάδα είναι η 14η ακριβότερη χώρα στην ΕΕ, η Ελλάδα κατά 4,8%. Ακριβότερες από την Ελλάδα είναι οι Εσθονία, Μάλτα,  Φινλανδία, Ιρλανδία, Δανία, Ιταλία, Ολλανδία, Σουηδία, Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία και Λουξεμβούργο (ακριβότερη).

Στα φρούτα, τα λαχανικά και τις πατάτες, που αποτελούν το 21% των δαπανών στα τρόφιμα, η Ελλάδα είναι η 21η ακριβότερη χώρα στην ΕΕ (7η φθηνότερη), κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ κατά 10,8%. Φθηνότερες  από την Ελλάδα είναι οι Πολωνία, Σλοβενία, ​​Σλοβακία, Τσεχία, Βουλγαρία και Ρουμανία (φθηνότερη).


Στο 68% των δαπανών των καταναλωτών στα τρόφιμα για το 2024, η Ελλάδα υπερβαίνει το μέσο όρο της ΕΕ.

Οι λόγοι που η Ελλάδα είναι από τις ακριβότερες χώρες στην ΕΕ, παρά τις προσπάθειες της Κυβέρνησης με τους συχνούς ελέγχους, τα πρόστιμα για αισχροκέρδεια και με συγκεκριμένα μέτρα για να υποχωρήσει η ακρίβεια, είναι:

Οι πολυεθνικές που ελέγχουν το 60% των προϊόντων μαζικής κατανάλωσης (τρόφιμα, απορρυπαντικά, είδη νοικοκυριού κ.λπ.) πωλούν τα προϊόντα τους στην Ελλάδα σε υψηλότερες τιμές, σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Υπάρχουν κενά στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις πολυεθνικές, με αποτέλεσμα τις στρεβλώσεις της ελληνικής αγοράς.

Στο λιανεμπόριο τροφίμων λίγοι ελέγχουν την διαμόρφωση των τιμών και η αγορά λειτουργεί με χαρακτηριστικά ολιγοπωλίου.

 Οι καταναλωτές συνεχίζουν να αγοράζουν, ακόμη και με αυξήσεις, με προτίμηση προς τα επώνυμα προϊόντα και τις μικρότερες συσκευασίες, σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους, με αποτέλεσμα οι υψηλές τιμές να μην συναντούν αντίσταση, αλλά ενθάρρυνση.

 

Άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης 7 Οκτωβρίου



Άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης 


ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΟΥΒΕΡΝΕΤΟΥ 

(Ακρωτήρι Μελέκα Χανίων) 


 ΚΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ 

                  και 

 ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ 98 ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΠΑΤΕΡΩΝ

 Εν ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΈΒΗ ΣΤΟΥΣ 98 ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΕΡΗΜΙΤΗ.....

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ  ΖΗΤΉΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ  ΟΤΑΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 99 ΠΑΤΕΡΕΣ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ...ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΘΕΙΑ ΠΑΡΑΧΏΡΗΣΗ....ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΟΥΣΑΝ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ.....



Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς …», Όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι συν αυτώ 98 θεοφόροι Πατέρες της Κρήτης



Ο Όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι συν αυτώ 98 θεοφόροι Πατέρες, εν Κυδωνία (1632) της Κρήτης... 


Εορτάζουν στις 7 Οκτωβρίου


«Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν …» ( Ιω. ιζ´ 11)

«ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη, δηλ. είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο» (Άσμα Ασμ. 8, 6).


Ο άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι άλλοι 98 θεοφόροι Πατέρες, κατά την παράδοση, προέρχονταν από την Αίγυπτο γεννήθηκε μάλλον τον 16ο ή τον 6ο – 7ο αιώνα στην Αίγυπτο, από την οποία αναχώρησε μαζί με άλλους 35 μοναχούς για να φτάσει στην Κύπρο, και εκεί αναζήτησαν τόπο ερημικό για να μπορέσουν να αφοσιωθούν απερίσπαστοι στην λατρεία του Θεού. Στη μεγαλόνησο παρέμεινε για άγνωστο χρονικό διάστημα, «κηρύττοντας τον λόγο του Θεού και θαυματουργώντας, ώστε η φήμη τους διαδόθηκε σε όλο το νησί».

Από την Κύπρο μαζί με άλλους 39 Κύπριους μοναχούς έφυγε για τη Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκε στην Αττάλεια. Στην περιοχή, σύμφωνα με την παράδοση, ίδρυσε μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Εκείνος και η συνοδεία του, στην οποία προστέθηκαν άλλοι 24 μοναχοί (όλοι μαζί πλέον έφτασαν τους 99. Παρέμειναν 99, ώστε μαζί με το Χριστό, με τον Οποίο βρίσκονταν σε ενότητα, όπως και μεταξύ τους, να συμπληρώνεται ο αριθμός 100 ), εγκατέλειψαν την Αττάλεια και κατευθύνθηκαν στις νοτιοδυτικές ακτές της Κρήτης, αλλά λόγω θαλασσοταραχής αναγκάστηκαν να προσεγγίσουν για λίγο το νησί της Γαύδου. «Κατά την παράδοση όπως αναφέρεται στο βιβλίο αναχωρώντας από εκεί για την Κρήτη, λησμόνησαν τον Ιωάννη. Θέλοντας ο Θεός να δοξάσει τον Άγιο Ιωάννη και να φανερώσει στους ανθρώπους την αρετή του, τον σκέπασε με νέφος εκεί που κοιμόταν όταν έφευγαν οι Πατέρες και έτσι δεν τον είδαν, όταν το αντιλήφθηκαν δεν μπορούσαν να γυρίσουν πίσω γιατί άρχισε και πάλι τρικυμία, έτσι συγκεντρώθηκαν στην παραλία των Σφακίων και περίμεναν. Ο οποίος κατά θαυματουργό τρόπο διέσχισε τη θάλασσα έως την Κρήτη πάνω στο ράσο του. Μετά από προσευχή ηρέμησε την θάλασσα και απλώνοντας το μανδύα του στο νερό άρχισε να πλέει σαν βάρκα, έβαλε το ραβδί του για κατάρτι και το ράσο του για άρμενο. Με το θαυμαστό αυτό τρόπο συναντήθηκε με τους υπόλοιπους που τον περίμεναν έκθαμβοι».

Αποβιβάστηκαν στην ακτή Γιαλισκάρι «και όδευσαν ως το χωριό Αζωγυρές Σελίνου, όπου ασκήτευσαν στο σπήλαιο του Ζουρέ και σε άλλα απόμερα σπήλαια. Ο Ιωάννης όμως επιθυμούσε να ζήσει σε απόλυτη απομόνωση και, όταν τους αποχαιρέτησε, προσευχήθηκαν και ευχήθηκαν, όταν έλθει η ώρα να κοιμηθεί κάποιος από αυτούς, με θεία πρόνοια να γίνει αυτό με όλους, όπως και έγινε όταν θανατώθηκε ο Ιωάννης από κυνηγό».


Στην περιοχή του ακρωτηρίου Μελέχας των Χανίων έφθασε ίσως καθοδηγούμενος από θεία δύναμη και πρόνοια ή γιατί είχε φτάσει ως αυτόν η φήμη της από πολύ παλαιότερα χρόνια ύπαρξης εκεί ασκητηρίων. Κατά την παράδοση, διάλεξε το σπήλαιο που φέρει ακόμη το όνομά του, κάτω από το Γουβερνέτο, στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται Καθολικό. Ένα ξημέρωμα, που είχε βγει για αναζήτηση τροφής ή νερού, μέσα στο σκοτάδι ακόμη, κάποιος κυνηγός, τον πέρασε για θήραμα πίσω από τους θάμνους που ήταν και τον χτύπησε με το τόξο του. Αιμορραγώντας, ο άγιος προσπάθησε και γύρισε στον τόπο του, για να κοιμηθεί εκεί προσευχόμενος. Ο κυνηγός, ακολουθώντας τα σημάδια από το αίμα, έφθασε ως αυτόν και, όταν αντιλήφθηκε τι έκανε σε έναν άγιο άνθρωπο, γονάτισε και ζήτησε κλαίγοντας συγχώρεση, που έλαβε από τον Ιωάννη λίγο πριν παραδώσει την Άγια Ψυχή του στον Κύριο». Του ζήτησε να τον φέρει μέσα στην σπηλιά και μετά να φύγει, γιατί ήταν νύχτα και, όσο ο άγιος ήταν ζωντανός, στον τόπο υπήρχε ένα υπερκόσμιο φως, όταν όμως θα ξεψυχούσε, το φως θα χανόταν και ο κυνηγός δε θα μπορούσε να δεί. Κοιμήθηκε ξαπλωμένος σε ένα βράχο, το «κρεβάτι του Αϊ Γιάννη», όπως λέγεται. Στο βράχο αυτό αποδίδουν θεραπευτικές ιδιότητες και πολλοί συνήθιζαν να σπάνε κομμάτια και να τα παίρνουν μαζί τους.

Με τους υπόλοιπους 98 θεοφόρους πατέρες, κατά παλαιά τοπική παράδοση, έγινε αυτό που ζήτησαν από το Θεό. Η ενότητά τους ήταν τόση, ώστε την ίδια ώρα που κοιμήθηκε ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκαν ειρηνικά και οι 98 άγιοι Πατέρες στο σπήλαιο, ο καθένας εκεί όπου βρισκόταν. Ο ένας μετά τον άλλο, άλλος ακουμπισμένος στη ράβδο του, άλλος γονατιστός, άλλος όρθιος, καθώς προσεύχονταν κ.λπ., από ώρας τρίτης της ημέρας έως ώρας εβδόμης, την 6ην Οκτωβρίου του 1632. Η Εκκλησία μας τους τιμά στις 7 Οκτωβρίου με απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, του Κρητός αφού την 6ην του αυτού μηνός εορτάζει την μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Θωμά.


Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.


Χορός πολυάριθμος, των Ασκητών του Χριστού, λαμπρώς συγκροτούμενος, τω της αγάπης δεσμώ, εν Κρήτη εξέλαμψεν ένθα και ομοφρόνως, ενασκήσαντες πίστει, πάντες μια ημέρα, μετετέθησαν άνω, πρεσβεύοντες Χριστώ τω Θεώ, δούναι πάσιν ημίν συγχώρησιν.