Διδαχές περί Ἀλήθειας
Ζοῦμε στὴν ἐποχή τῆς πληροφόρησης και τῆς παραπληροφόρησης. Δίνουμε άφθονες πληροφορίες καὶ ταυτόχρονα εἰσπράττουμε, ἐπίσης, ἀμέτρητες πληροφορίες· αὐτή εἶναι ἡ διαδραστική ἐποχή μας. Αὐτό δημιουργεῖ στοὺς άνθρώπους τοῦ σήμερα δύο, τουλάχιστον, πραγματικότητες. Ἡ μία εἶναι ἡ τρομακτική αὔξηση τῶν γνώσεων καὶ ἡ ἄλλη ἡ ἀδυναμία γιὰ τοὺς περισσότερους νὰ ἐλέγξουν τὸ πόσο ἔγκυρες εἶναι ὅλες αὐτές οἱ γνώσεις ποὺ προσφέρονται μὲ τόση εὐκολία. Ἐὰν εἴμασταν σίγουροι 100% ὅτι, ὅλες οἱ πληροφορίες ποὺ μᾶς προσφέρονται ἀπὸ τοὺς διάφορους Ἱστότοπους τοῦ Διαδικτύου καὶ τὰ Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης (Social Media) εἶναι ἀληθινά και ἐπιστημονικά ἀκριβῆ στοιχεῖα, τότε θὰ ζούσαμε ὅντως σὲ μία εὐλογημένη ἐποχή. Ἐπειδή ὅμως ὅλοι γνωρίζουμε πὼς κάθε ἄλλο παρά ἀκριβεῖς εἶναι στὸ σύνολό τους, ὅλες αὐτὲς οἱ ἄπειρες, γνώσεις ποὺ προσφέρονται, διακρίνουμε οἱ περισσότεροι πὼς δὲν ζοῦμε σὲ ἐποχή εὐλογημένη, ἀλλά σὲ ἐποχή Πανδαιμόνιου. Ἄρα γνωρίζουμε καὶ τὴ σατανική ἐντολή τοῦ πονηροῦ πρὸς τοὺς ὑπηρέτες του καὶ ἡ ὁποία εἶναι: «Ἄν δὲν μπορεῖτε νὰ τοὺς πείσετε, τουλάχιστον μπερδέψτε τους».
Γεγονός εἶναι ὅτι, πολλούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς ὁ Σατανᾶς μὲ τοὺς ὁρατούς καὶ ἀοράτους ὑπηρέτες του δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἐξαπατήσει· ἀντίθετα ὅμως μπορεῖ νὰ τοὺς μπερδέψει καὶ μετά εὔκολα νὰ τοὺς πλανήσει.
Λίγα λόγια περί Ἀλήθειας: Γεγονός εἶναι ἡ ἑρμηνεία τοῦ ὅρου «ἀλήθεια» διαστέλλεται ἤ συστέλλεται κατά τὸ δοκοῦν τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Αὐτό δυστυχῶς ἀδικεῖ τραγικά τὴν ἀλήθεια καὶ βλάπτει ἐπίσης τραγικά τὸ ἀνθρώπινο γενικά γίγνεσθαι. Ὅλοι ὅμως γνωρίζουμε πὼς ἡ ἀλήθεια εἶναι μία. Δηλαδή γιὰ παράδειγμα· ἤ ὑπάρχει Θεός ἤ δὲν ὑπάρχει. Πιστεύουμε ὅτι ὁ ἀγνωστικισμός, δηλαδή μπορεί νὰ ὑπάρχει μπορεῖ καὶ νὰ μην ὑπάρχει, εἶναι μιὰ τραγική ἀνθρώπινη πλάνη. Διότι ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ βαδίζει στὸ βίο του συγκεχυμένα, ἄλλοτε σὰν ἔνθεος καὶ ἄλλοτε σὰν ἄθεος.
Ὀ ἄνθρωπος ποὺ θὰ δηλώσει ἔνθεος ὀφείλει νὰ ἐρευνήσει καὶ νὰ βρεῖ τὸν ἀληθινό Θεό καὶ αὐτὸν νὰ λατρεύει καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές του νὰ βαδίζει σὲ ὅλο του τὸν βίο. Διότι ἔνας εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι ψεύτικοι. Ὁ ἄθεος δηλώνει πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ βαδίζει σύμφωνα μὲ τὶς «δικές» του ἐντολές ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴ δική του φιλοσοφία, ἰδεολογία, ἠθική κ.λ.π. Βέβαια οἱ καλύτεροι «πελάτες» τοῦ διαβόλου εἶναι αὐτή ἡ κατηγορία ἀνθρώπων, διότι ἀφού δὲν πιστεύουν πὼς ὑπάρχει Θεός, δὲν πιστεύουν πὼς ὑπάρχει καὶ διάβολος. Συναντᾶμε κάποιες φορές ἀνθρώπους ποὺ μὲ κομπασμό μᾶς δηλώνουν ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἀλλά διάβολος δὲν ὑπάρχει! Αὐτό εἶναι ἐντελῶς ἀνόητο. Κι αὐτοὶ ἀνήκουν στοὺς καλούς «πελάτες» τοῦ μισόκαλου πονηροῦ.
Τὸ ἀληθοφανές δὲν εἶναι πάντα ἀληθινό. Μά καὶ τὸ ἀληθινό δὲν εἶναι πάντα ἀληθοφανές. (Λυκούδης)1. Ἄν τὸ εὐγενέστερο ἰδανικό εἶναι ὁ ἀσταμάτητος ἀγώνας γιὰ τὴν ἀνθρώπινη εὐτυχία, τὸ ἀκατανίκητο ὅπλο αὐτοῦ τοῦ ἀγώνα εἶναι ἡ ἀτρόμητη ἀναζήτηση καὶ ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας. (Π. Δημητρακαρέας)1. Ἀληθείας ἔχου. Νὰ λὲς πάντοτε τὴν ἀλήθεια. (Περίανδρος)1.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς δηλώνει: Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· (Ίωάν. 14:6)2. Η Χριστολογία εἶναι ἡ μοναδική ἀφετηρία γιὰ μία χριστιανική κατανόηση τῆς αλήθειας, ἤ τοῦ τὶ εἶναι ἀλήθεια, διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀλήθειας καὶ ἀπό αὐτή τὴν πηγή πηγάζει ἡ κάθε ἀλήθεια. Ὁ προαναφερθείς ἰσχυρισμός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ίησοῦ Χριστοῦ, δημιουργεῖ τή βασική προϋπόθεση τῆς χριστιανικής θεολογίας.
Τὸ τὶ εἶναι ἡ ἀλήθεια διαφέρει κατά πολύ, αὐτό ποὺ ὑπάρχει στὴ δική μας χριστιανική σκέψη καὶ συνείδηση, ἀπὸ αὐτό ποὺ ὑπάρχει στὴν ἰουδαϊκή καὶ στὴν ἀρχαία ἑλληνική σκέψη.
Αὐτό ἀποδεικνύεται ξεκάθαρα άπὸ τὸ ἀποστολικό ἔργο τοῦ θείου Παύλου ποὺ
ὁ Χριστός ἀποτελεῖ τὸ περιεχόμενο τοῦ κηρύγματός του. «Ἐπειδή καὶ οἱ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις καὶ Ἕλλησι, Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν· ὅτι τὸ μωρόν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστὶ, καὶ τὸ ἀσθενές τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστὶ. ― Ἑρμηνεία: Οἱ Ἰουδαῖοι θέλουν θαύματα, οἱ δὲ Ἕλληνες ζητοῦν σοφίαν, ἐμεῖς ὅμως κηρύττομεν Χριστόν σταυρωμένον, ὁ ὁποῖος εἰς μὲν τοὺς Ἰουδαίους εἶναι σκάνδαλον, εἰς δὲ τοὺς Ἕλληνας μωρία, ἀλλά σ΄ἐκείνους ποὺ εἶναι καλεσμένοι, Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνας, ὁ Χριστός εἶναι Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία. Διότι ἐκεῖνο ποὺ θεωρεῖται θεία μωρία εἶναι σοφώτερον ἀπὸ τὴν σοφίαν τῶν άνθρώπων, καὶ ἐκεῖνο που θεωρεῖται ἀδυναμία τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατώτερον ἀπὸ τὴν δύναμιν τῶν άνθρώπων».(Α΄ Κορινθ. 1:22-25).
Ὅταν λοιπόν οἱ Χριστιανοί καὶ κυρίως ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι συζητᾶμε μὲ συνανθρώπους μας γιὰ τὴν ἀλήθεια, ἤ τὸ τὶ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὀφείλουμε να ἐκφράζουμε τὴν ξεκάθαρη χριστιανική θέση, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος. Συμβαίνει πάμπολλες φορές, στὴν καθημερινότητά μας, νὰ συζητᾶμε μὲ ἀδελφούς μας Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες, βαπτισμένους Χριστιανούς Ὀρθόδοξους καὶ νὰ ἀρχαιοελληνίζουν, ἤ νὰ ἰουδαΐζουν. Δηλαδή νὰ ζητοῦν σοφία ἤ θαύματα, ἤ ἀκόμη καὶ τὰ δύο. Ὑποχρέωσή μας εἶναι νὰ διακρίνουμε τοὺς καλοπροαίρετους καὶ τοὺς κακοπροαίρετους· τοὺς μὲν καλοπροαίρετους ἄς τοὺς διδάσκουμε, ἀπὸ τοὺς δὲ κακοπροαίρετους καὶ αἱρετικούς ἄς ἀπομακρυνόμαστε διότι αὐτὸ μᾶς συστήνει ὁ Θεῖος Παῦλος: «Πιστός ὁ λόγος· καὶ περί τούτων βούλομαὶ σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῶ Θεῶ. ταῦτὰ ἐστι τὰ καλά καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωράς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικάς περιΐστασο· εἰσί γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιη. αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος. ― Ἑρμηνεία: Εἶναι ἀξιόπιστα τὰ λόγια αὐτά, καὶ αὐτά θέλω νὰ διαβεβαιώνης, ὥστε νὰ φροντίζουν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Θεὸν νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν ἔργων. Αὐτὰ εἶναι τὰ καλά καὶ ὠφέλιμα διὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ΄ ἀπόφευγε μωράς συζητήσεις, καὶ μὲ ἀλλότρια, ἔριδας καὶ φιλονεικίας διὰ τὸν νόμον, διότι εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ μάταιαι. Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν, ἄφηνέ τον. Νὰ γνωρίζης ὅτι ἕνας τέτοιος ἔχει διαστραφῆ, ἁμαρτάνει καὶ ἔτσι καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἐαυτόν του.» (ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ 3:8-11).
Σημείωση: Με τά δημοσιεύματα «ΔΙΔΑΧΕΣ ΙΕΡΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν στὸν Ἱστότοπο «Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ», ἐλπίζουμε διὰ πρεσβειῶν τῆς Ἀειπαρθένου Παντανάσσης Θεοτόκου νὰ συμβάλουμε στὴν ἀπομάκρυνση τῆς κάθε ἑωσφορικῆς συγχύσεως ποὺ τεχνηέντως προωθεῖ ἡ λεγόμενη «Νέα Ἐποχή», μὲ τὰ λογῆς - λογῆς ὄργανά της ὅπως: Τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴ φούσκα τῶν Ἀγορῶν τῆς Παγκοσμιοποιήσεως κ.λ.π. Στὰ δημοσιεύματα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν γιὰ τὴν ἀπόλυτη κατανόησή τους θὰ γίνονται ἐτυμολογίες, ἐννοιολογίες καὶ ἑρμηνεῖες λέξεων, ὅρων καὶ ὀνομάτων ποὺ θὰ κρίνεται ἀπαραίτητο. Ἐπίσης θὰ ἀναφέρονται πηγές καὶ βοηθήματα μὲ τὴν ἔνδειξη ἀριθμοῦ ἐκθέτη.
Πηγές – Βοηθήματα:
1. Κανίσκι Ἀνθρωπίνης σοφίας – Δημ. Ν, Παπαδημητρίου- Πειραιεύς 1973.
2. Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΚΔΟΣΗ Γ΄ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΑΘΗΝΑΙ 1992.
